“Minjeong, anak, bangon na. Kakain na. Sabay ka na sa’kin bago ako pumasok sa work.” I woke up with the sound of my mother waking me up.

It is 9 am in the morning. Too early for someone without a class. Bakasyon pa. Agad na akong bumangon para bumaba sa kusina since minsan ko lang makasabay si mommy kumain. We could say na may kaya kami. I do not want to brag something that I do not own but my parents have been always spoiling me sa mga bagay na hindi ko naman hinihingi. It is their way to express their love since hindi sila showy through affirmation and physical touch, although they are somehow trying to express their loves but I sometimes cringing kapag nagsasabi sila.

Pagkapunta ko sa hapagkainan, kita ko ang iba’t ibang putahe na niluto nila mommy. Typical breakfast: spam, hotdogs, and eggs. Kumuha na ako at sinimulan lamutakin ang pagkain sa harap ko.

“Kushlan kasho aalis?” Saad ko.

Rinig ko naman ang biglang pagtawa ni mommy. “Kumain ka na muna, anak. Pero pinagmamadali na kami. Mukhang matatagalan kami dahil sa mga infrastructure na itatayo naming lalo na ako ang nakatoka doon. Susunod ang daddy mo agad para tulungan ako.” Sambit ni mommy na bakas ang lungkot sa kanyang boses.

Tumango na lang ako. “Then I will be with ate Nena for a while muna?” Sagot ko naman pagkatapos kong mainom ng tubig. Si ate Nena ang isa sa mga kasambahay namin. Andito na sya simula bata ako dahil paalis alis ang magulang ko sa work.

“Sad to say, oo anak, but we will come back agad. We will miss our baby, eh.”  Yinakap nya ako ng mahigpit. I feel safe with my mom. She had never say anything to make me hate her. She always have this gentle parenting and mararamdaman talaga na genuine mga actions nya.

My parents are both engineers. They had met when they were in college. They are great in math. Talented din parehas. Kaya, I aspire to be both of them when I grow up since they have the dedication din para sa passion nila. Hindi sila strict kaya it was okay to do whatever I want and I was able to discover myself kasi there are no restrictions as long as magpapaalam ako sa kanila sa gagawin ko. They are there pa rin to assist me and tell me what I need to know.

“I do too, mommy.” Yinakap ko sya pabalik. Ilang sandali pa ay umalis na ako sa yakap nya. “Mom, gusto mo ba sumama ako sa paghahatid mo?” Tanong ko.

“It would be hard for me para umalis, anak.”

“But I wanna see you go, mom.” Pagpilit k